DOORGAANS vormen het jaareinde en de prille aanzet van het nieuwe jaar voor een opgetogen stemming. Niet zo dit jaar. De terugblik op de voorbije twaalf maanden in de verschillende media liet weinig ruimte voor uitbundigheid. Een zeldzame sportieve uitschieter, zoals de gouden plak voor Tia Hellebaut, niet te na gesproken. Het hele jaar leek wel overschaduwd door de aaneenschakeling van crisissen. Ze rolden constant, bij momenten zelfs rechtstreeks, over ons scherm.
<br>Er waren de vele, vaak uitzichtloze, gewapende conflicten wereldwijd. Zelfs in de stille tijd tussen kerst en nieuwjaar ontbrandde in het Heilig Land een nieuwe bloedige confrontatie. De politiek in eigen land slaagde er evenmin in om boven het gekrakeel uit te stijgen. Maar wat ons het meest beroerde, was stellig de financiële crisis. Voor haast iedereen was ze rechtstreeks voelbaar.
<br>Hoeft het te verwonderen dat we in zo’n klimaat onze wensen voor het nieuwe jaar veeleer ingehouden formuleerden? Het overheersende gevoel is er één van onzekerheid. Over de eigen toekomst. Zal de aangekondigde economische crisis ook ons treffen? Hebben we binnenkort nog werk, of zal mijn pensioen toereikend zijn? Is er uitzicht voor de velen op de vlucht voor geweld of onderdrukking? Slagen onze eigen politici er alsnog in om een bezielend toekomstproject op de rails te krijgen? Zelfs op pastoraal vlak ervaar je een weifelende stemming. Hebben we binnenkort nog wel een pastoor? En een zondagsmis? Vinden we iemand om het koor te leiden? En wie kunnen we nog aanspreken voor de catechese of de parochiezaal?
<br>In dergelijke atmosfeer, zou je spontaan denken, lijkt de verleiding groot om je terug te plooien op je eigen zorgen. Toch niet. Solidariteitsacties zoals Welzijnszorg of Music for Life scoren verrassend goed. Zoals verder in dit nummer te lezen valt, maken almaar meer mensen tijd vrij om zich als mantelzorger te ontfermen over een naaste. En wat te denken van het feit dat vele duizenden Belgische gezinnen hun deur open zetten om zowat 98 procent van de deelnemers aan de Taizé-ontmoeting in Brussel gastvrij te onthalen in hun eigen huis?
<br>Blijkens recent Frans onderzoek zijn dat geen toevallige uitzonderingen. Ruim 62 procent van de ondervraagden verklaarde zich bereid een handje toe te steken in organisaties die minder fortuinlijke medeburgers over de crisis moeten helpen. En nog meer willen financieel hun steentje bijdragen. Het is bijzonder bemoedigend te mogen vaststellen dat solidariteit niet afbrokkelt in moeilijke tijden.
<br>Meer nog dan aan solidariteit hebben we behoefte aan broederlijkheid, stelt de bisschop van La Rochelle en Saintes in het Franse dagblad La Croix. Volgens mgr. Housset staat die in het centrum van Jezus’ boodschap. Hij leerde ons immers „Met de Liefde die Ik jullie heb toegedragen, moeten jullie ook elkaar liefhebben” (Johannes 13 vers 34). „Christus vraagt ons dus elkaar lief te hebben met de liefde waarmee Hij ons heeft liefgehad, en dat is de liefde van de Vader. Die broederlijkheid beperkt zich niet tot de eigen kleine gemeenschap. Want aangezien we allen kinderen Gods zijn, strekt ze zich uit tot iedereen.”
<br>Aan die boodschap willen we met ons blad ook het komende jaar volop meewerken. Door geregeld mensen aan het woord te laten die dit proberen waar te maken. Of initiatieven voor te stellen die daaraan bijdragen. Door met een Bijbelse bril de tekenen van deze tijd te lezen. En zo te bouwen aan een samenleving waarin we hoopvol en met vertrouwen in het leven kunnen staan. Meteen onze wens voor het nieuwe jaar.
Column