DE TIJD dat de Kerk een politiek-maatschappelijke machtsfactor was in dit land ligt al ver achter ons. Weinig katholieken zullen heimwee hebben naar de vorige eeuw, toen de aartsbisschop van Mechelen nog een algemene staking kon doen afblazen. En ook de bisschoppen zelf koesteren op dat vlak hoegenaamd geen ambities meer. De gelovige gemeenschap heeft al lang elke machtsambitie afgelegd. Ze heeft begrepen dat de verkondiging van de Blijde Boodschap haar eerste opdracht is.
<br>En toch blijken sommigen nog het spookbeeld te koesteren van een Kerk die zich overal mee moeit en alles naar haar hand wil zetten. Meer nog, terug wil naar lang vervlogen tijden. Ze menen dan ook dat alles in het werk dient gesteld om elke mogelijke invloed van de Kerk te voorkomen. Alle middelen lijken geoorloofd om haar terug te dringen in de loutere privésfeer en de beslotenheid van het kerkgebouw en de huiskamer.
<br>De voorbije weken mochten we daarvan weer getuige zijn. De affaire-Williamson leek een prima gelegenheid om nog eens storm te lopen tegen het „achterlijke, bekrompen, conservatieve bolwerk”. Nu kent u uit vorige commentaren ons standpunt. We zijn hoogst ongelukkig over de manier waarop het Vaticaan dit dossier heeft aangepakt. Dat juist diegenen die menen dat Kerk en religie geen enkele relevantie meer hebben van dit dossier garen proberen te spinnen, is veelbetekenend.
<br>De binnenkerkelijke commotie werd dankbaar aangegrepen om met belegen clichés Kerk en gelovigen onder vuur te nemen. In columns van zogenaamde kwaliteitskranten, lezersbrieven en internetcommentaren – overal doken ze weer op. De strenge paters en nonnen die de jeugdjaren wisten te vergallen, de buitenissige rijkdom van het Vaticaan, het meeheulen met de rijke machthebbers, de bekrompen ethische standpunten – dat alles werd schaamteloos verbonden met het vermeende antisemitisme van de katholieke Kerk. Om elke rechtgeaarde gelovige te doen huiveren.
<br>Gelijkaardige verdachtmakingen zijn al een tijdje bezig in het kader van het Darwinjaar, dat nu loopt ter gelegenheid van de tweehonderdste verjaardag van de evolutiebioloog. In allerlei commentaarstukken wordt gepoogd – gelukkig voorlopig tevergeefs – een controverse op gang te brengen. Daarbij wil men een letterlijke interpretatie van het Bijbelverhaal Genesis over de schepping van de wereld stellen tegen de evolutietheorie. In een poging om te kunnen laten uitschijnen hoe achterlijk gelovigen wel zijn. En hoezeer ze in de knoei geraken met de wetenschappelijke verworvenheden.
<br>Merkwaardig toch hoe graag men ons in het hoekje probeert te dringen van achterlijke en bekrompen lieden. Belangstelling voor religie en Kerk is er dan ook slechts als dit waanbeeld kan bevestigd worden. Wanneer de Kerk bijvoorbeeld ijvert voor onbelemmerde toegang tot medicijnen voor het Zwarte Continent, heeft men dit niet gehoord. Commentaren en media-aandacht blijven bijgevolg achterwege.
<br>Och, laat er ons toch maar niet teveel tijd mee verspillen. Een samenleving met een recordaantal zelfmoorden en het hoogste gebruik van antidepressiva heeft wel andere prioriteiten dan dit soort achterhoedegevechten
<br>
Column