Een kind, onbekommerd op een golfbreker, genietend van de vakantiezon aan onze kust. Dat beeld verschijnt momenteel op vijfhonderd plaatsen in het Vlaamse straatbeeld. Vooral in de buurt van kerken, kloosters en scholen duikt de affiche op. Ze is één van de acht affiches waarmee de Vlaamse kerkgemeenschap dit jaar communiceert met het brede publiek en Gods Woord onder de aandacht brengt. De komende weken zal het spelende meisje ons oproepen om te genieten van onze vakantie. Het Bijbelvers spoort ons aan „ons geen zorgen te maken voor de dag van morgen”.
<br>Wanneer ik dit stukje schrijf, is dit alles nog verre toekomstmuziek. Met huisgenoten aan beide zijden van de examentafel hangt er bij momenten nog een gespannen sfeer. En ook op de redactie is het alle hens aan dek vooraleer we overschakelen op het vakantieregime. Dit kan ons echter niet beletten om alvast te mijmeren over de weken die in het verschiet liggen.
<br>Samen met zowat iedereen snakken we naar een rustiger ritme. Want als er één kenmerk van vakantie is, dan toch het wegvallen van druk en stress. Of dat zou het toch moeten zijn. Want als we ons laten leiden door het aanbod van de toerisme-industrie, dreigen ook hier tal van verwachtingen, zo niet verplichtingen.
<br>Het helse ritme waarop onze samenleving wordt voortgestuwd, steekt ons allemaal aan en dreigt ons nimmer los te laten. Het begint al op prille leeftijd, en neemt nooit meer af. We hollen de tijd achterna en onszelf voorbij. Zelfs gepensioneerden hoor je kreunen onder de druk van wat nog allemaal zou moeten.
<br>Vakantie is allereerst belangrijk om dit alles achter ons te kunnen laten. Vrij te worden van de dagelijkse beslommeringen, van het moeten en van tijdsdwang. De kans krijgen om op verhaal te komen. En te luisteren naar het verhaal van anderen en hopelijk ook naar het verhaal van de Andere.
<br>In een samenleving waar presteren om te kunnen consumeren hoog staat aangeschreven, stellen steeds meer mensen dat bewust in vraag. Vakantie biedt een uitgelezen kans om dat tot ons te laten doordringen en op zoek te gaan naar spirituele verdieping.
<br>Het succes van de pelgrimsroutes naar Compostela of van de voettochten in het spoor van Clara en Franciscus in de Toscaanse natuur zijn er getuige van. Ook jongeren en jonge gezinnen zoeken voor even de luwte van abdijen of religieuze gemeenschappen. Die stellen zich er graag voor open en bieden vaak een aangepast pastoraal aanbod. Maar ook een kerk in een drukke toeristische plaats, waar even tijd genomen wordt voor het branden van een kaarsje, het uitspreken van een intentie of een stil gebed, kan daarbij helpen. Sommige plaatsen en momenten lenen zich nu eenmaal beter dan andere om die Andere op het spoor te komen. Doorheen het jaar hebben velen daarvoor amper tijd of maken er geen. Het ontspannen ritme van de vakantie laat dit wel toe.
<br>We wensen onze lezers alvast zo’n momenten en plaatsen om even stil te vallen. We hopen dat iedereen een deugddoende vakantie beleeft. Hoe je die doorbrengt, thuis of op verplaatsing, ver weg of dichtbij, doet er niet toe. Als je maar op verhaal kunt komen.
Column