Het klinkt simpel en het klopt nog ook. „Een minderheid van 25 procent volstaat om de samenleving te heroriënteren”, lezen we in het artikel hiernaast. Broederlijk Delen droomt van een andere wereld en nodigt u uit daaraan mee te werken. De katholieke ngo beseft dat je voor verandering niet meteen een meerderheid van de bevolking nodig hebt, een gemotiveerde minderheid kan veel in beweging zetten. Kijk naar de beginperiode van het christendom. Ze waren met weinigen, de volgelingen van Christus, maar hun woorden en daden waren zo overtuigend, dat almaar meer mensen zich bij hen aansloten.
Het begin van de vasten is een goed moment om ons af te vragen: waar staan wij? Hoe zien wij de wereld en waartoe zijn we bereid om ons ideaalbeeld waar te maken? Voelen we ons machteloos, futloos of onverschillig? Of trekt het Rijk Gods zo hard aan onze mouw, dat aan de zijlijn blijven staan geen optie is? Verandering waarmaken is zo zwaar en duurt zo lang, dat de neiging groot is af te haken en ons te concentreren op het dagelijkse leven. De vasten biedt ons een periode om even los te komen van die dagelijkse besognes en opnieuw oog te krijgen voor het grotere geheel.
„Vandaag zijn we geneigd vooral bezig te zijn met onze eigen zaken”, waarschuwt Lode Van Hecke, de bisschop van Gent, in onze Klapstoel. „Als mens, katholiek of niet, moeten we verder kijken, over de eigen grenzen. Het is de verdienste van Broederlijk Delen dat het onze blik op het globale Zuiden richt en duidelijk maakt dat problemen in andere werelddelen geen ver-van-mijn-bedshow zijn, maar onze blijvende aandacht verdienen.”
Over de grenzen kijken doen we vandaag ook in ons Dossier over kritieke grondstoffen. We kunnen dat thema louter strategisch benaderen (wat is goed voor onze eigen belangen?), maar net zo goed kunnen we een mondiaal
Zijn we bereid tot delen? De vraag staat de komende veertig dagen centraal
algemeen belang vooropstellen (wat is goed voor de hele mensheid?). Het eerste is makkelijker, met het tweede raken we een heel eind verder.
Soms moeten we niet eens verre oorden opzoeken om broederlijk en zusterlijk met elkaar te delen. Kansen op menselijke solidariteit schuilen gewoon om de hoek. In een opiniestuk stelt straathoekwerker Joost Bonte voor de kinderbijslag anders te verdelen. Wat meer voor wie in armoede leeft, wat minder voor wie financiële ruimte heeft. Zo eenvoudig kan het zijn. Politiek ligt dat gevoelig omdat de middenklasse op korte termijn meer baat heeft bij de huidige verdeling, maar om (kinder)armoede te bestrijden, zou het wel bijzonder doeltreffend kunnen zijn.
Het initiatief komt eigenlijk van Caro Bridts en Lieven De Pril, beiden actief in de armoedebestrijding. Vorig jaar publiceerden ze het boek De kansendans. Woede over armoede, waarover Kerk & leven op 8 december van vorig jaar al schreef. Het is een aangrijpend boek, dat we u opnieuw warm aanbevelen. Beide auteurs plaatsen hun levensverhaal nuchter naast elkaar, met een schokkend contrast als resultaat. De tocht door de jeugd van Caro Bridts zal niemand ongevoelig laten. Het verandert ons beeld van armoede en doet ons beseffen hoeveel geluk de meesten onder ons hebben gehad.
Eens dat besef doordringt – dat het startkapitaal in ons leven veel meer geluk dan verdienste is – zijn we klaar om toe te treden tot de 25 procent waarvan Broederlijk Delen droomt. We hoeven de wereld niet te ondergaan, we kunnen hem mee vormgeven. Onze inspanning is van belang.
Zijn we bereid tot delen? De vraag staat de komende veertig dagen centraal. Is het geen prachtige gedachte dat wij, als christenen, die tijd aangrijpen om de verkondigers te zijn van een solidaire wereld? Echt waar, een minderheid kan veel in beweging brengen.