”En, beste lezer, heb jij de voorbije dagen goede voornemens gemaakt? Ik niet. Noem mij lui, een beetje koppig, maar weet dat ik niet bang ben om te veranderen. Alleen betwijfel ik of goede voornemens daarvoor de beste aanjager zijn.
Er is natuurlijk niets mis mee om meer te willen sporten, gezonder te eten en minder tijd te verkwanselen op sociale media. Als je jezelf ten goede wilt veranderen: welaan dan, en veel succes ermee. Zelfs al hou je het maar even vol, je hebt er misschien toch al wat vruchten van geplukt. Slechte gewoontes kun je nu eenmaal afleren. En, toe- gegeven, het is niet dat ik geen slechte gewoontes heb.
Maar het gaat verder dan gewoontes. Elke dag worden we uitgedaagd om onszelf te veranderen. Magazines en websites bestoken ons met tips om succesvoller, stabieler, sportiever en nog vanalles te worden. We krijgen de indruk dat we manager van onszelf zijn en dat we ons moeten herprogrammeren tot een nieuwe versie van onszelf. We moeten allemaal ‘beter’ worden en dat moeten we helemaal zelf doen.
De vraag is dan: hoe ver kan je gaan? Moet je jezelf helemaal veranderen naar eigen wil en voorkeur, al je mindere kanten wegschrapen? En vooral: is de beste verandering niet degene die je niet zelf probeert te verwezenlijken, maar die anderen in jou laten gebeuren en die je misschien niet eens in de gaten hebt? Pas in een vriendschap word je een vriend. Pas in een gezin word je een echtgenoot en ouder. Pas in de relatie tot een ander word je jezelf. Pas in een gemeenschap word je dienstbaar. ‘Niemand leeft voor zichzelf.’
Ik maak dus weinig goede voornemens voor 2023. Of toch, eentje: mij omringen met mensen die energie en warmte geven, ideeën en zuurstof, vriendschap en liefde. Zij mogen mij veranderen. ”