Wiskundeleerkracht Nick Vermeirsch wil geloof en verwondering overbrengen op leerlingen
Als kleine jongen raakte Nick (30) al snel onder de indruk van de verhalen over Jezus. ‘Intussen groeide mijn geloof uit tot iets moois dat me intense vreugde geeft en dat de motor is om mijn job als leraar wiskunde met diepgang en vreugde te doen. Om een beeld uit het evangelie volgens Johannes te gebruiken: eens geproefd van het levende water, kan je niet anders dan op een onverklaarbare manier een ander mens te worden.’
Danken is daarbij een sleutelwoord en het is God zelf die de reden is voor Nicks dankbaarheid om en in het leven. ‘De voorbije jaren mocht ik ervaren hoe God steeds geduldig met me was, terwijl ik dat zelf vaak niet was met Hem’, legt Nick uit. ‘Ik voelde in overvloed wat het was om vergeving en nieuwe kansen te krijgen van God, hoewel ik zelf telkens opnieuw fouten maakte en faalde. Al die ervaringen gaven me een dieper inzicht in de betekenis van de begrippen liefde, geduld, vergeving en nieuwe kansen. Ik geloof dat God me meer over die waarden leerde om ze ook intenser en bewuster te kunnen toepassen en doorgeven.’
Die dankbaarheid hangt samen met verwondering. ‘Van nature ben ik snel verwonderd over eenvoudige dingen’, gaat Nick verder. ‘Ook de boodschap van het evangelie is zo eenvoudig en puur, en tegelijkertijd zo krachtig, dat ik telkens opnieuw erdoor bewogen word. Onbewust trek ik die lijn door in mijn lessen wiskunde. Ik wil mijn leerlingen leren om zich te verwonderen over wat ze kunnen, hoe wonderbaarlijk hun hoofd werkt, bijvoorbeeld, en in staat is om bepaalde concepten te begrijpen, want dat is eigenlijk geen evidentie. Ik merk dat zulke kleine opmerkingen hen motiveren. Ook daarvoor ben ik God dankbaar, dat Hij me dat eerst zelf heeft doen inzien om daarna in de praktijk iets ermee te mogen doen.’
Wetenschap en geloof
Van opleiding is Nick ingenieur, en wiskunde en wetenschap zijn z’n dagelijks brood. Mogen we dan zeggen dat ook die wegen hem via de verwondering nader tot God brengen? ‘Wiskunde en wetenschap bevatten een enorme schoonheid’, zegt Nick. ‘Dat de mens op zoek gaat naar bewijzen en formules om de dingen te proberen verklaren, wijst er volgens al op dat er méér moet zijn dan wijzelf. Toch bevat het geloof een dimensie die de wetenschap overstijgt, zonder dat ze elkaar evenwel uitsluiten. Geloof is jezelf ‘blind’ overgeven aan iets waar je met je verstand niet altijd bij kan. Denk maar aan wat Jezus zei aan Thomas: gezegend zijn degenen die in Mij geloven, zonder Mij ooit te hebben gezien.’
Tegelijkertijd confronteert dat zoeken Nick met de kleinheid en eenvoud van de mens. ‘Wat een tegenstelling met hoe groot wij, mensen, ons dikwijls voelen’, merkt hij op. ‘Te groot om ons ego en onze eigen verlangens opzij te zetten. Te groot ook om de boodschap van Jezus binnen te laten in ons leven, zijn wijsheden, zijn offer voor ons. En dat terwijl Jezus in het Johannesevangelie zegt: Als u wist wat God wil geven, en wie het is die u om water vraagt, zou u Hém erom vragen en dan zou Hij u levend water geven.’
Voor jonge gelovigen en zoekers heeft Nick dan ook een duidelijke boodschap.
‘In het boek Openbaring lezen we: Ik sta voor de deur en klop aan. Als iemand mijn stem hoort en de deur opent, zal Ik binnenkomen, en we zullen samen eten, Ik met hem en hij met Mij. Durf Jezus dus te vragen om dat levende water. Durf in te gaan op zijn uitnodiging. Het is de beste keuze die je ooit in je leven kan maken’, klinkt het met overtuiging. (Bron: Relevant)