Komend weekend staat in de Belgische Kerk de Dag van de Media op de agenda. Elk jaar opnieuw een prima gelegenheid om met de gelovige gemeenschap stil te staan bij de rol van de media in onze samenleving. En je hoeft echt geen socioloog te zijn om de grote invloed van die media te kunnen inschatten. Eén keer per jaar extra aandacht is dan heus niet overdreven.
<br>Het thema voor volgend weekend luidt: God in de Media? Het vraagteken staat er niet zomaar. Hoe komt God er aan bod en is er wel plaats voor? Velen zullen met mij vaststellen dat God in de (grote) media inderdaad de grote afwezige is. Hoeft dit te verwonderen? Eigenlijk niet. Onze media zijn immers in grote mate een afspiegeling van wat mensen in de wereld rondom ons beroert. En God neemt daarin niet meteen een vooraanstaande plaats in.
<br>
<br>Het proces waarbij God en godsdienst naar de marge van de samenleving worden verdrongen is al veel langer aan de gang. Meer nog, velen zien God en godsdienst het liefst van al helemaal opgesloten in de privésfeer, in de kerk of cultusplaats. Dit kan natuurlijk maar, omdat God voor velen elke relevantie is verloren. Hij is niet meer nodig. De meeste mensen zijn niet meteen tegen Hem. Ze zijn veeleer onverschillig en Hij doet er niet langer toe.
<br>
<br>En in de mate dat die levenshouding uitbreiding neemt en dat discours aanzwelt, worden ze in de media bon ton, ze staan goed. Wat op zijn beurt het proces nog eens versnelt. Want wanneer je zelden of nooit nog eens iemand publiek hoort zeggen dat God bron en zin van zijn bestaan is, valt voor mensen een bevestiging weg. In die zin blijft het voor christenen onontbeerlijk om op een rustige en spontane manier uit te komen voor hun overtuiging. Ook in de media. En wanneer de gelegenheid zich voordoet de bron te onthullen van waaruit ze leven. Niet arrogant of hoogdravend, maar rustig getuigend. Want woorden wekken, maar voorbeelden strekken.
<br>
<br>Ik hoor sommigen al opwerpen: „Wat een softe houding.” Helemaal niet. Vergist u zich niet, het vergt best wel moed om zoiets te doen. Bovendien heeft de nieuwsgierigheid prikkelen door je houding en engagement vast meer impact dan een vurige preek. Rechtstreekse evangelisatie via de algemene media moeten we bijgevolg niet meteen verwachten. Harten raken en ontvankelijk maken voor de Boodschap, dat wel.
<br>
<br>En onze eigen media? Die zijn er gelukkig ook nog. Internet, een bonte waaier van geschreven media en uitzendingen op radio en televisie – al hebben die laatste het blijvend moeilijk om hun plaatsje in de zendschema’s te verwerven. Onze eigen media verdienen alle aandacht en kansen. En niet enkel dat ene weekend in september.
<br>
<br>Van die eigen media mogen we allereerst verwachten dat ze hun informatieopdracht waarmaken. Correct en objectief informeren. Maar met een eigen benadering. Met een voorkeursaandacht voor het kwetsbare en de sociaal zwakkeren, voor het spirituele en de ‘zachte’ waarden. Met een bijzonder oog voor het vele goede dat in de samenleving toch gebeurt en openheid voor wat mensen verbindt. En natuurlijk ook om God uitdrukkelijk ter sprake te brengen en zijn Woord onverkort te laten klinken. Dat zien wij ook als onze opdracht voor uw en ons Kerk+Leven. Geef de medewerkers die straks komen aankloppen om uw abonnement te vernieuwen dan ook een warm onthaal.
<br>
Column