Wedden dat ook u er niet aan bent ontsnapt? Tijdens de eindejaarsdagen overspoelen de meeste bladen en radio en televisieprogramma’s ons met een terugblik, wensen en verwachtingen voor het komende jaar van onze BV’s. Nu eens uitvoerig dan weer beknopt en netjes opgelijst in overzichtelijke tabellen. Meteen een kans om kennis te maken met onbekende grootheden uit disciplines waarin men zelf niet meteen thuis is.
<br>Het heeft wel iets, zich tussen de intimiteit van Kerstmis en het knallende feestgedruis van Nieuwjaar te kunnen vermeien in zo’n lijstjes. Niet meteen opbeurend, moet ik toch wel toegeven. Niet zozeer door de kommer en kwel, dan wel door de vaak al te persoonlijke frustraties. Aangevuld met de algemene misnoegdheid over voorthollende prijzen, stijgende levensduurte en wenkende inflatie schept dit een beeld van grote onzekerheid en voortschrijdende mismoedigheid. Alvast niet getemperd door de politieke instabiliteit van de voorbije maanden.
<br>Wat een contrast met het ongeremde enthousiasme in vele nieuwjaarsbrieven, dezer dagen vol overtuiging voorgedragen door kinderen, kleinkinderen en petekinderen! Daaruit spreekt vaak dan weer een groot optimisme en de belofte van een mooie toekomst. Gelukkig maar dat dit jonge volkje er zo onbevangen tegen aankijkt.
<br>Gezond vertrouwen, hebben we daaraan in onze tijd overigens niet het meeste behoefte? Het klinkt allicht wat naïef. Zeg nu zelf, wie kun je nog vertrouwen? En worden we niet geleerd om alles zelf in handen te nemen en onder controle te houden? Mocht het dan toch mis gaan, zorg er dan voor te kunnen terugvallen op een goede verzekering. Inderdaad, vertrouwen vergt moed en komt niet vanzelf. Je moet er gestadig aan bouwen en het risico nemen je over te geven aan de andere zonder garantiebewijs.
<br>En toch loont het. „Wie iemand vertrouwt, maakt hem betrouwbaar”, wist de oude Latijnse wijsgeer Seneca reeds. Op die manier werkt vertrouwen als cement voor een samenleving. Want wat zou er van kinderen worden mochten ze geen vertrouwen krijgen van ouders en opvoeders? Of hoe daarzonder een evenwichtige relatie uitbouwen? Een bedrijf runnen, of politieke akkoorden onderhandelen?
<br>Als christenen genieten wij echter van een nog groter vertrouwen. Wij weten ons namelijk gedragen door een immer trouwe God. Op Hem kunnen we vertrouwen in de zekerheid dat Hij uiteindelijk alles ten goede zal keren. De Bijbel is daarbij onze overtuigende gids. Abraham die met zijn zoon de berg op ging om hem te offeren. De Israëlieten ontvingen voedsel in de woestijn. Maria noodde de knechten om Hem te gehoorzamen en water werd wijn. En Jezus zelf houdt ons de gelijkenis voor van de lelies op het veld... Het zijn slechts enkele voorbeelden, ons allen bekend.
<br>Wie vanuit dit Godsvertrouwen in de wereld staat mag vertrouwvol naar de toekomst kijken. Niet om op onze lauweren te rusten of passief af te wachten, maar om verantwoordelijk aan zijn schepping mee te bouwen. Met de redactie wensen we u dit Godsvertrouwen en een beloftevol 2008. Om het met de woorden te zeggen van de dichteres Christina Guirlande: „De weg werd lang bereid, vóór eeuwen door het Kind. Gelukkig, Heer, mogen wij telkens herbeginnen.”
<br>
Column