Volgens Dirk Rochtus, expert internationale politiek, moet wereldburgerschap verankerd zijn in de bekende haven van een natiestaat. Anders wordt het een onderneming zonder kompas, meent hij.
De wereldburger als sociaal fenomeen roept meteen het beeld op dat Karl Marx en Friedrich Engels in hun Communistisch Manifest uit 1848 ophangen over de bourgeoisie. De behoefte om hun producten af te zetten, jaagt volgens Marx en Engels de kapitalisten – de eigenaars van de fabrieken als productiemiddelen – immers letterlijk over de hele wereldbol. Ze overstijgen alle grenzen en alle ruimtelijke en culturele beperkingen die eigen zijn aan de natiestaat of de lokale gemeenschap. Misschien dat hedendaagse werel…
Wereldburger zijn we al, of we het nu willen of niet, meent Tom De Herdt, expert ontwikkelingsbeleid. Daaraan hangt volgens hem ook de nood tot internationale sociale rechtvaardigheid vast.
Wereldburger zijn, dat kun je volgens mij niet echt wensen of willen. We zijn het immers allemaal, of we willen of niet. Kijk maar naar wat de pot schaft op de Vlaamse tafel: van de zowat één miljoen jobs die te maken hebben met onze voeding, bevindt drie vierde zich buiten Europa, een derde in Azië en een vierde in Afrika. We mogen denken en wensen wat we willen, maar ons vervlochten zijn met de wereld ontkennen, lijkt geen goed startpunt van een discussie.
Daaraan moet worden toegevoegd dat we die wereld niet echt goed verzorgen. O…