De moeizame tijd van de coronapandemie ligt nog niet helemaal achter ons en inmiddels zien we al wekenlang dood en verderf zich ontvouwen in Oekraïne. En dan is er de stroom van vluchtelingen, ook dicht bij ons. Het leven wordt almaar duurder en de toekomst is onzeker. Toch mogen we als christenen niet nalaten Pasen te vieren. Sterker nog, de talrijke zorgen doen ons de ernst van Pasen beter begrijpen.
Een beeld zegt meer dan duizend woorden. Kijk hoe de christenen in Oekraïne en elders in het Oosten de verrezen Christus afbeelden. Houdt Hij soms een toverstok in de hand? Helemaal niet. Op de icoon, afgebeeld naast deze tekst, draagt Christus geen toverstaf, maar een kruis. Hij zweeft ook niet hoog boven de hel van lijden en dood, maar Hij daalt diep erin af. Zijn aanwezigheid in de dood vormt het hart van ons geloof en de grond voor onze hoop in bange dagen.
Pasen is een passage. Een doortocht door het duister van de dood. Een verre god kan ons niet helpen. Daarom werd God mens zoals wij. Daarom droeg Jezus het kruis. In zijn land, dat bezet werd door de Romeinen, maakte Hij armoede en vernedering van dichtbij mee. In de uren voor zijn onrechtvaardige terechtstelling weende en schreeuwde Hij, ten prooi aan angst en eenzaamheid, maar altijd bleef Hij vertrouwen op zijn Vader. Zou God, die ooit met zijn volk door de Rode Zee trok, zijn verbond niet meer gestand doen? Of zou Jezus, die zo veel zieken en gekwetsten genas in Gods naam, nu zelf in de steek worden gelaten?
Aanvankelijk leek het daar wel op. De leerlingen waren gevlucht en hadden de hoop laten varen. Desalniettemin liet Jezus zich onverwachts ontmoeten. Maria Magdalena en nog enkele vrouwen waren de eersten die dat ervoeren, maar hun getuigenis werd niet geloofd. Dat pleit tussen haakjes voor de historische betrouwbaarheid van Pasen. Was de verrijzenis verzonnen door de evangelisten, dan hadden ze geen melding gemaakt van vrouwen, want zij konden in het publieke leven van toen geen geldend getuigenis geven. Hoe dan ook, ondanks hun aanvankelijke scepsis ontmoetten Petrus en Johannes en de andere leerlingen wel degelijk Jezus als de Levende. In hun verwarring werd het duidelijk dat Gods liefde sterker was dan de dood.
Waarom zouden we ons laten verlammen door twijfel en angst? Jezus wil ook ons ontmoeten in onze nood. Kijk nog even naar de icoon hiernaast. Jezus neemt ons bij de hand en doet ons opstaan. Ook op moeilijke wegen gaat Hij met ons mee. Niet met een toverstaf. Wel met het kruis van de wereld vandaag. En met Hem aan onze zijde hebben lijden en dood niet langer het laatste woord.
Zalig Pasen.
